هزینه خوردگی تاسیسات شرکت ملی نفت ایران محاسبه شد؛ ۴۵۰میلیون دلار در سال
هزینه‌های خوردگی تأسیسات و خطوط لوله شرکت ملی نفت ایران ازسوی کارگروه استقرار مدیریت خوردگی و بازرسی فنی شرکت ملی نفت ایران محاسبه شده است.
به گزارش ایران پترونت به نقل از مدیریت برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران، سیدنورالدین خاکساران رضوی، معاون برنامه‌ریزی و تلفیق طرح‌ها و برنامه‌های این شرکت از محاسبه هزینه‌های خوردگی همه تأسیسات شرکت ملی نفت ایران برای نخستین بار در کشور خبر داد و گفت: هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم خوردگی در تاسیسات و خطوط لوله شرکتهای تابعه شرکت ملی نفت ایران که در سال‌های ١٣٩۵ تا ١٣٩٧ محاسبه شده است، به‌طور میانگین سالانه حدود ۴۵٠ میلیون دلار بوده که از این رقم، حدود ۱۶۵ میلیون دلار مربوط به هزینه‌های مستقیم خوردگی و بقیه یعنی حدود ۲۸۵ میلیون دلار مربوط به هزینه‌های غیرمستقیم خوردگی است.
وی عنوان کرد: بیشتر هزینه‌های مستقیم خوردگی مربوط به هزینه‌های استفاده از مواد مقاوم در برابر خوردگی، رنگ و پوشش، مواد شیمیایی کنترل خوردگی، توپکرانی‌های هوشمند و… و هزینه‌های غیرمستقیم ناشی از خوردگی مربوط به توقف تولید و هدررفت سیالات هیدروکربوری به دلیل حوادث خوردگی است.
معاون برنامه‌ریزی و تلفیق طرح‌ها و برنامه‌های به طرح های مطالعاتی که در حال حاضر با هدف کاهش هزینه‌های خوردگی در شرکت ملی نفت ایران در حال انجام است، اشاره کرد و گفت: سه طرح مطالعاتی «ارتقای سطح کیفی سامانه‌های رنگ و پوشش»، «سامانه‌های حفاظت کاتدی» و «استفاده از ممانعت‌کننده‌های خوردگی در بخش بالادستی نفت و گاز» تحت نظارت و راهبری کارگروه استقرار مدیریت خوردگی و بازرسی فنی شرکت ملی نفت ایران به مراحل پایانی خود نزدیک شده‌اند.
بر اساس اعلام مدیریت برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران، بررسی و محاسبه هزینه‌های خوردگی تأسیسات این شرکت با همت کارگروه استقرار مدیریت خوردگی و بازرسی فنی شرکت ملی نفت ایران طی یکسال انجام شده است.
م/٩٨
در خصوص هزینه سالانه ۴۵۰ میلیون دلاری خوردگی:
البته قدم مبارکی است و جای تقدیر دارد.ولی چند نکته لازم به ذکر میباشد:
۱. اینکه شرکتی با عظمت شرکت ملی نفت ایران و شرکت های تابعه هزینه خوردگی سالانه ۴۵۰ میلیون دلار محاسبه شود جای تعجب دارد؛ بعنوان‌کسی که یک دهه در سمت کارشناس سرمایه گذاری های صنعتی در سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران کار کرده ام و با توجه به شناختی که از،صنایع ایران و مسایل خوردگی آن بخصوص در صنایع هیدروکربنی دارم لازم میبینم عرض کنم:
۱.۱. در این مطالعه آیا برابری قیمت دلار با ریال چند منظور شده؟ یعنی دلار را با چه نرخی احتساب کرده اند؟
۱.۲. همه جای دنیا رسم بر آن است که نام و نشان مطالعه کنندگان و بخصوص روش/ روش های محاسبه شان را بطور مبسوط در مقالات علمی ملی و بین المللی بیان میکنندو خود بررسی کنندگان با نام و نشان از
موارد بدست آمده سخن میگویند نه یک مقام رسمی اداری
۱.۳. از بین چهار مدل بین المللی برای محاسبه ضرر خوردگی سه تای آن اصولا قادر به ارایه مدلی برای محاسبه زیان غیر مستقیم خوردگی نیست.مدل I/O فقط میتواند تا حدی این ادعا را داشته باشد که با توجه به عدم وجود ضرایب و پارامترهای لازم برای آن در ایران، امکان استفاده از آن هم در صنایع ایران وجود ندارد. نمونه های زیان غیر مستقیم خوردگی زیان های زیست محیطی آن است و توقف تولید معمولا جزو هزینه های مستقیم خوردگی محاسبه میشود نه غیر مستقیم. حتی در مطالعه اقتصادی خوردگی در چین در سال ۲۰۱۷ فرض شد زیان غیر مستقیم خوردگی معادل زیان مستقیم آن باشد ولی بنظر میاید دوستان ما روش جدیدی برای این محاسبات یافته باشند!
۱.۴. رسم بین المللی آن است که ارگانی متخصص وبیطرف این محاسبات را برای شرکت یا صنعت خاصی انجام دهد. مثلا انجمن خوردگی ایران برای شرکت ملی نفت نه کارگروه مدیریت خوردگی مستقر در خود مجموعه کارفرما!
بهرحال تا وقتی گزارش جامعی از این کارگروه، افراد وتخصص های آنها، مدیریت راهبردی پروژه، مدل های بکار رفته برای این محاسبات چاپ و در دسترس عموم متخصصان چه در داخل چه در خارج قرار نگیرد این کارها بیشتر جنبه نمایشی و مصرف داخلی دارد.
در مملکتی که فقط هدررفت آب آشامیدنی پاییتخت ش بیش از یک و نیم‌برابر آب پشت سد لتیان آنهم در حالت سرریز باشد اینکه شرکتی به عظمت شرکت ملی نفت ایران و شرکتهای تابعه سالانه فقط ۴۵۰ میلیون دلار از ناحیه خوردگی ضرر کنند بیشتر به یک شوخی تلخ شبیه است😞
دکتر رضا جواهردشتی