گام بلند بیدبلند
اکبر نعمت‌الهی – وقتی از طلای کثیف حرف می‌زنیم، یعنی می‌دانیم که چه ثروتی را دور می‌ریزیم که اگر آن را بازیابی کنیم، هم به محیط زیست کمک کرده‌ایم و هم ثروتی کلان را عاید کشور کرده‌ایم.
در همین زمینه با حذف فلرینگ در استخراج نفت و گاز و پالایش گازهای حاصل از استخراج نفت هم می‌توان به ثروت‌های کلانی رسید و به محیط‌زیست هم خدمت کرد.
در فلرینگ گازهای همراه نفت را می‌سوزانند زیرا نمی‌توان آنها را جمع کرد و این در کنار کربن اضافه‌ای که عاید محیط زیست می‌کند مقدار زیادی گاز را هم به هدر می‌دهد.
با راه‌اندازی پالایشگاه بیدبلند اینک ایران معادل گاز صادراتی خود گاز فلرها را به جای سوزاندن مصرف می‌کند یا می‌تواند صادر کند. اینگونه طرح‌ها را فقط می‌توان وقتی به محتوا و اهمیتشان پی‌برد که برخی از ویژگی‌هایشان را بدانیم:
ـ پالایشگاه بیدبلند خلیج فارس با سرمایه‌گذاری ۳میلیارد و چهارصد میلیون دلار افتتاح شد. این پالایشگاه با دریافت گازهای فلر از سه استان کشور و تبدیل آن به محصولات قابل استفاده نقش قابل ملاحظه‌ای در کاهش آلودگی محیط زیست و افزایش درآمد کشور ایفا می‌کند.
از محصولات عمده این پالایشگاه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ـ بیش از ده میلیون تن گاز متان
ـ یک و نیم میلیون تن گاز اتان
ـ نیم میلیون تن پروپان
ـ نیم میلیون تن میعانات گازی
ـ حدود یک میلیون تن گاز اسیدی
این پالایشگاه به گفته کارشناسان سالانه هفتصد میلیون دلار درآمد خواهد داشت که اثرات آن برای هلدینگ خلیج فارس بسیار مهم خواهد بود و می‌تواند در کمتر از چهار سال وام صندوق توسعه ملی را تادیه کند.
این هلدینگ قصد دارد در ادامه زنجیره ارزش محصول اتان این پالایشگاه پتروشیمی‌های گچساران (اتان به اتیلن)، و دهدشت (اتیلن به پلی اتیلن) و پلیمر گچساران را احداث کند؛ این عملیات اقدام بزرگی بوده‌است که به واقع باید درست مورد ارزیابی قرار گیرد.
ایجاد این پالایشگاه اقدامی تاریخی است که طی سال‌ها می‌تواند هزینه خود را بازگرداند. این طرح سال‌ها متوقف مانده بود و سرانجام با تدبیر دولت با کمک صندوق توسعه ملی به نتیجه رسید. اگر دولتی دیگر این پروژه عظیم را به نتیجه رسانده بود ای بسا که اکنون شاهد یک آتش بازی تبلیغاتی درباره آن بودیم، اما اهمیت طرح حتی برای مردم هم روشن نشد.
انجام این طرح در حین تحریم‌ها پیام مهمی هم به دولت آمریکا و هم به مخالفان برجام بود. ایران ظرفیت‌های بزرگی دارد که می‌تواند از رهگذر آنها به راحتی راه توسعه را هموار کند و نیازی به خیلی از حرکتها که رابطه ما را با جهان تهدید می‌کند ندارد، اینک باید با عقلانیت فرصت را به توسعه بدهیم. این مسیر ما را هموار می‌کند.
م/۹۸
