گربه سیاه کرسنت؛ انتقام به قیمت منافع ملی

اکبر نعمت الهی – اوضاع شلوغ سیاسی و بحث‌هایی که بر سر پیوستن ایران به AFTF پدید آمد بار دیگر فرصتی به دست گروهی داد که با ورود به پرونده کرسنت علیه دولت جوسازی کنند.

 AFTF می‌تواند جلو فساد خیلی‌ها را که به بهانه انتقال پول برای این و آن استفاده‌های میلیاردی کرده‌اند و برج‌های عاجشان اکنون در سراسر شهر خودنمایی می‌کند بگیرد. پس حق دارند که فشار حداکثری خود را روی دولت بگذارند.

کرسنت هرچه بود تاکنون کسی نتوانسته است اصل آن را نفی کند. تصور کنید که در همین جهان پرآشوب و منطقه خودمان گاز را به امارات داده بودیم و این گاز وارد زندگی اماراتی‌ها شده بود، آیا آنها به این سادگی به ائتلاف عربستان علیه ایران می‌پیوستند. علاوه بر آن، این گاز هنوز بازاری نیافته و در حال بیهوده سوختن است. برخی به جای آن‌که به حقایق بپردازند با داستان‌سرایی می‌کوشند در جهت منافع خود دولت را درگیر حاشیه‌هایی بکنند که هرگز منطقی ندارد.

در حالی که تمرکز دولت باید بر عوارضی باشد که خروج آمریکا از برجام به بازار نفت ایران وارد می‌کند، این به ظاهردوستان فرصت را مغتنم شمرده‌اند و برای وزارت نفت حاشیه ایجاد می‌کنند.

تقریبا کسی نیست که نداند وقتی دولت از لایحه  AFTF عدول نکرد، موجی را علیه خود به پا کرد. زیرا خیلی‌ها بر آن بودند که با تصویب نشدن این لایحه می‌توانند به اهدافی برسند که نظام بانکداری ما را فلج می‌کند و کاسبان تحریم را دوباره وارد میدان می‌کند. کسی هم که در دوره قبل دست آنها را از رسیدن به سودهای دلالی «ب.ز»گون کوتاه کرد کسی نیست مگر بیژن زنگنه که نمی‌خواهد حساب و کتاب‌های وزارت نفت در ابهام بماند، پس چه بهتر که او را به گوشه رینگ بکشانند و با مطرح کردن چندباره داستان کرسنت او را با اتهاماتی روبرو کنند که خود آنها می‌دانند پایه‌ای ندارد، اما کمترین دستاورد آن برای مخالفان دولت ابهام‌سازی درباره عملکرد و زحمات زنگنه است.

کسانی که در یکی از شرکت‌های زیرمجموعه شرکت ملی نفت به دلیل عملکرد ضعیف و تردیدهایی کنار گذاشته شدند خیلی مایل‌اند داستانی درست کنند که به قولی انتقام بگیرند!

حالا هم خودشان برای ایران جریمه هجده میلیارد دلاری تعریف می‌کنند و محکومیت ایران را در دادگاه مطرح می‌کنند، غافل از این که نه دادگاهی رای داده است و نه جریمه‌ای تعیین شده است و حتی اگر جریمه‌ای هم تعیین می‌شد، گناه آن به گردن آنها بود که قرارداد را متوقف کردند و اتهامات بی‌پایه‌ای را به وزارت نفت دولت هشتم وارد کردند.

بر فرض که این جرائم برقرار شده بود، این موضوع چرا حضرات را خوشحال می‌کند که آن را در بوق‌هایی می‌دمند که تا دیروز دشمنان از آن بهره می‌گرفتند.

دوستان، اگر دوست کشور هستند که نباید از محکوم شدن ایران در هیچ دادگاهی خرسند شوند. چنان از هول هلیم توی دیگ افتاده‌اند که نمی‌توانند خود را از این دیگ فروزان نجات دهند. امروزه کیست که نداند این جماعت در راه منافع‌شان حاضرند خیلی چیزها را قربانی کنند.

اگر دولت زیر فشارها قبول می‌کرد که لایحه AFTF را پس بگیرد، آنها هم از خیلی ادعاهایشان می‌گذشتند، اما در سخت‌ترین شرایطی که دولت باید نگران بازار نفت و تحریم‌ها باشد و برای آن برنامه‌ریزی کند دولت و شخص زنگنه وزیر نفت را در منگنه گذاشته‌اند.

حالا باید از این جماعت پرسید شما که نتوانستید هیچ فسادی را در پرونده کرسنت کشف و ثابت کنید چرا پرونده را به سویی هل دادید که طرف اماراتی را خوشحال کنید!

پرونده‌های ملی را نباید دستاویز حرکاتی از این دست کرد. همان هشت سال دولت بهار که بر گردن ملت انداختید به اندازه کافی به کشور لطمه زده است. حتی نمی‌پرسید دلارهایی که احمدی‌نژاد به حساب آمریکایی‌ها ریخت اکنون چه تکلیفی دارد، چطور می‌خواهید حرف و ادعایتان را کسی باور کند؟ دست‌کم با منافع ملی بازی نکنید.

این بوی کباب نیست که ذائقه‌تان را تحریک کرده است، خر داغ می‌کنند.