افتخار ایران در اوپک

حمیدرضا زاهدی، روزنامه نگار – در تاریخ اوپک یک استثنا بود که وزیر نفت یک کشور به اجلاس عمومی برود و به جای دفاع از سهمیه‌های کشور خود، تنها به سقف تولید رای دهد و بازگردد درحالی که با توجه به تهدیدها و تحریم‌ها هم سقف تولید کشور خود را واگذار می‌کرد و هم مانع افزایش قیمتها می‌شد.

این خیانت شاید ناخواسته در زمان دولتهای ماضی رخ داد و شگفتی کارشناسان را در پی داشت، اما از آنجا که دولت وقت زبان مطبوعات و رسانه ها را بسته بود کسی نه حرفی از این اقدام شجاعانه (!) زد و نه نقدی بر آن کرد.

زنگنه اما روز دوشنبه درحالی به اوپک رفت که جایگاه نفت ایران مورد تعارض کامل بود. درحالی که همه کار اوپک را تمام شده می دانستند بر اساس گزارش منابع خارجی، ایران امکان صادرات بیش از سیصد هزار بشکه نفت تولیدی را به دلیل محدودیتهای بیسابقه ندارد و کشورهای مختلف هم توان عبور از این محدودیتها را ندارند. او اما به دلیل اتوریته و هویت فردی کاری کارستان کرد. تثبیت میزان تولید اوپک باتوجه به حضور سنگین عربستان و روسیه که خواهان تعیین سهمیه جدید بودند و بازار نفت ایران را می خواستند کار سترگی بود که تنها از زنگنه برمی آمد.

زنگنه خود را به عنوان مرد بزرگ اوپک جا انداخته است. اهل هیجانات معمول و مرسوم نیست و بی شعار کار تخصصی خود را می کند حتی اگر خیلیها در ایران قدر فعالیت و بزرگی کاراکترش را ندانند.

آنها که به خاطر گرفتن کنترل یکی دو بشکه نفت و زدن سود حاصل از آن به جیب خود حاضرند خیلی ارزشها را زیر پا بگذارند و از شانه های مردم حتی بالا روند، ماجرای عظمت کار زنگنه را درک نکردند که در این اوضاع بتوانی وزیران عربستان و روسیه را مجاب کنی که از پروژه افزایش سهمیه ها در اوپک بگذرند و در حقیقت با ایران همراه شوند.

اگر زمانی از همکاری عربستان و ایران یاد می شد شاید خیلی دور از انتظار نبود اما این که عربستان حاضر شود با ایران همکاری کند درحالی که دوطرف از مرحله جنگ سرد عبور کرده اند و ولیعهد عربستان برای گرفتن عکس یادگاری با ترامپ در اجلاس بیست حاضر بود از خیلی چیزها بگذرد آن وقت باید تعجب می کردی.

زنگنه مرد روزهای سخت که وزنه های سنگینی را در راستای حمایت از جمهوری اسلامی به دوش کشیده است یک بار دیگر نشان داد که مرد عمل است و شعارگرایان نمی توانند حتی گوشه ای از توانایی و مدیریت او را داشته باشند. حالا معلوم می شود چرا صدا و سیما برای پرونده سازی علیه زنگنه اینقدر عجله داشت که از قول عنصری نه چندان متعادل بی هیچ سند و مدرکی به پرونده سازی علیه وزارت نفت پرداخت. معلوم نیست آنها کجا رفته اند که زبان به اعتراض بگشایند که چگونه صدا و سیما دراقدامی کاملا مشکوک راههای فروش نفت ایران و ارسال محموله ها به شرق آسیا را رسما به دشمن معرفی می کند.

چگونه می توان این خطای آشکار و عمد را توجیه کرد و چرا صدایی از زمین و زمان برنمی خیزد: «تو که درمونم نئی دردم چرایی؟»

مرد عمل، مرد روزهای بزرگ و سخت البته شرکتها از صدا و سیما بلکه از هیچکس و نهادی انتظاری ندارد که از او سپاسگزاری نمی شود و بر او اتهام می زنند. او همچون مقتدای خویش ثابت کرده است که از روی خشم و انفعال تصمیم نمی گیرد. اموری را که حق می داند انجام می دهد و از اتهام و افترایی که دشمنان مردم از آن ابایی ندارند، نمی ترسد.
باکت نباشد پهلوان. ادامه بده که روزهای سخت است که یک مرد را آبدیده می کند.

ع/۲۲