بازبینی سال ۲۰۲۰؛ بدترین سال صنعت نفت و گاز با بخشندگی پایانی
آیا صنعت نفت و گاز سالی بدتر از سال ۲۰۲۰ تجربه کرده است؟این سوال جالبی است که مطرح می‌شود اما پاسخ دادن به آن چندان آسان نیست. برای تأمل در مورد این سوال، خوب است که به عقب برگردیم و به سال‌های ۲۰۱۵، ۱۹۸۵ و برخی از سال‌های دهه ۱۹۷۰ نگاهی بیاندازیم، زمانی که اغلب به نظر می‌رسید نظریه «اوج تولید نفت» درست باشد و به عنوان معیاری برای مقایسه سال‌ها در نظر گرفته شود.
به گزارش سرویس ترجمه شبکه نفت و انرژی ایران‌پترونت به نقل از فوربز، این سال‌ها همواره به عنوان معیارهایی برای فراز و فرود صنعت نفت مورد توجه بودند. همه اینها در نوع خود برای صنعت بد بودند. ویرانی‌هایی که صنعت در سال ۱۹۸۵ و نیم دهه بعد از آن متحمل شد، قطعاً با مشاغل از دست رفته، ورشکستگی‌ها و هرج و مرج‌هایی که صنعت نفت ایالت متحده در سال ۲۰۲۰ متحمل شد، مقایسه خواهد شد. همین‌قدر کفایت می‌کند که بگوییم کسانی که در صنعت نفت و گاز فعالیت می‌کنند متأسف نیستند، چرا که سال ۲۰۲۰ پایانی خوش دارد.
به نظر می‌رسد که سال ۲۰۲۰ با سال ۱۹۸۵ که سقوط قیمت نفت در این دو سال اتفاق افتاده است به دلیل مشابهی با یکدیگر مقایسه می‌شوند: تلاش عربستان سعودی برای سیل عرضه نفت خام با هدف بازپس‌گیری سهم خود از بازار نفت و از سوی دیگر کند کردن فعالیت‌های بالادستی ایالت متحده.
فریبنده است که علت سقوط قیمت نفت در سال ۲۰۲۰ را بیماری کووید ۱۹ بدانیم.
دلیل اصلی این شرایط همین موضوع است، اما هیچ‌کس نباید سهم جنگ قیمت ایجاد شده بین عربستان سعودی و روسیه در ۴ مارس را که باعث فروپاشی توافق اوپک‌پلاس شد، به عنوان یک عامل مهم در تشدید وخامت اوضاع موجود و تبدیل آن به یک بحران وجودی برای شرکت‌ها کاهش دهد.
سقوط اوپک‌پلاس تنها چند هفته به طول انجامید، اما به طور مستقیم به آن روز به‌یاد‌ماندنی در ماه آوریل منجر شد که قیمت نفت وست‌تگزاس اینترمدیت به شدت منفی شد و به شکل بی‌سابقه‌ای به کمتر از ۳۷.۶۳ دلار در هر بشکه کاهش یافت.
این شرایط در پی ترس تجار ایالت متحده از پر شدن ظرفیت ذخیره‌سازی نفت خام با انتشار گزارش در ماه می مبنی بر هدایت نفتکش‌های سعودی با ۵۰ میلیون بشکه نفت خام این کشور به سمت پالایشگاه‌های ایالت متحده، تشدید شد. هرچند که بعدها معلوم شد این گزارش چندان دقیق نبوده است، اما خسارت‌ها وارد شده بود و این موضوع یک شوک کامل برای سیستم بود.
در مقام مقایسه سال ۱۹۸۵ قیمت نفت خام تک‌رقمی شد، اما شاهد بودیم که در همان دوران ناامیدی برخی از تولیدکنندگان نفت جنوب تگزاس را به قیمت ۲ دلار در هر بشکه می‌فروختند، اما هیچ‌گاه به زیر صفر نرسید.
در سال ۲۰۲۰ تخریب مشاغل تنها به حوزه بالادست صنعت محدود نشد. بخش‌های میانی و خدماتی نیز به شدت آسیب دیدند. برای خطوط لوله، سیاست‌های بد و تصمیمات بی‌سابقه دادگاه به اندازه سایر فاکتورها در هرج و مرج‌های موجود تأثیر داشت.
سیاست در کارولینای شمالی در اوایل ماه ژوئیه چنان پیچیده شد که دومینیون انرژی(Dominion Energy) و دوک انرژی(Duke Energy) بعد از سال‌ها برنامه‌ریزی و اجازه فعالیت، تجهیزات خود را جمع کردند و پروژه ۸ میلیارد دلاری تکمیل خط لوله ساحل آتلانتیک را لغو کردند. تنها چند روز بعد یک قاضی فدرال در واشنگتن دیسی به انرژی ترنسفر(Energy Transfer) دستور داد که خط لوله دسترسی به داکوتا را تعطیل کند، هرچند که این تصمیم بعداً لغو شد. در همان روزها دستورات مشابهی از سوی قاضی‌های فدرال صادر می‌شد.
با همه اینها سال ۲۰۲۰ با انتخاب جو بایدن به عنوان رئیس‌جمهور جدید ایالت متحده که دولت او قول اجرای سیاست‌های سختگیرانه برای تمام بخش‌های صنعت نفت و گاز ایالت متحده را وعده داده است، به پایان می‌رسد.
اما حتی با وجود همه این عوامل و سایر فاکتورها، فضای خوشبینی کافی برای تجارت نفت و گاز وجود دارد که در سال ۲۰۲۱ ادامه یابد. شمار دکل‌های حفاری شرکت بیکرهیوز که در ماه اوت به پایین‌ترین میزان خود رسیده بود از اوایل ماه سپتامبر رشد چشمگیری داشته‌اند، روندی که قطعاً در سال ۲۰۲۱ ادامه خواهد داشت. تعداد دکل‌های فعال دیگر هم افزایش یافته‌اند، اگرچه تعداد آنها کمتر کسر شده‌های سال ۲۰۲۰ است، اما مهم این است که در حال طی کردن روند مثبتی هستند.
قیمت نفت نیز در ماه‌های اخیر در مسیر صعودی ثابتی قرار داشته است، به‌طوری‌که قیمت نفت وست‌تگزاس اینترمدیت برای اولین بار از ماه فوریه به بالای ۴۸ دلار در هر بشکه رسید. از دیگر نکات مثبت همزمان با پایان یافتن این سال وحشتناک می‌توان به این موضوع اشاره کرد که صادرات گاز طبیعی مایع (LNG) ایالت متحده در ماه نوامبر به بالاترین میزان خود رسیده است و بندر کورپوس کریستی و سایر بنادر ساحل خلیج به توسعه پروژه‌های خود که برای تسهیل رشد صادرات نفت خام طراحی شده‌اند، ادامه می‌دهند.
این نوع از بهبود اوضاع را در سال ۱۹۸۵ شاهد نبودیم. رکود صنعت که در این سال آغاز شده بود، کل سال را تحت تأثیر قرار داد و اثرات بعدی آن تا پایان آن دهه باقی ماند.
اکثر زنان و مردانی که تجارت نفت و گاز را به عنوان فعالیت حرفه‌ای خود انتخاب کرده‌اند، افرادی ذاتاً خوشبین هستند، چرا که برای زنده ماندن در فراز و نشیب‌های چنین صنعت غیرقابل پیش‌بینی باید این کار را انجام داد. برخلاف سال ۱۹۸۵ نیروهای موثر در این سال وحشتناک در حال پایان یافتن هستند و این سطحی از امیدواری در صنعت ایجاد می‌کند، چیزی که در ۳۵ سال قبل وجود نداشت. در این صنعت، امید داشتن عالیست.
م/۹۸
