برندینگ در عرضه بنزین خوب یا بد؟!
اکبر نعمت الهی – از مدتها قبل این فکر مطرح شده است که می‌توان با برندسازی در عرصه خدمات خاصی از کیفیت بهتر این خدمات بهره برد. در جهان با بهره‌گیری از برندینگ کیفیت خدمات را ارتقا داده‌اند تا باعث رونق بازارشان شود.
در ایران از ابتدای انقلاب بی‌دلیل به جان برندسازی افتاده‌ایم. شرکت‌های اتوبوسرانی که زمانی ذیل عنوان یک برند خدمات خود را ارتقا می‌دادند و عرضه می‌کردند به شرکت‌های بی‌شناسنامه‌ای بدل شدند که خدمات مشخصی ارائه نمی‌کردند و…
یکی از نمایندگان مجلس در سئوالی که از تریبون مجلس قرائت شد از وزارت نفت خواستار توضیح درباره علت عمل شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی برای صدور مجوز جایگاه عرضه سوخت و مجتمع‌های گردشگری با الزام به برندهای خودساخته و تامین‌کننده منافع فرصت‌طلبان شد.
این مفاهیم که معنای آن مشخص نیست و معلوم نیست مخاطبان آن کیستند و چطور یک شرکت فرصت‌طلب می‌شود و دیگری نه، در آشفتگی کامل است.
معلوم نیست چرا نماینده محترم به برندینگ در جهت کیفیت بهتر خدمات اعتراض دارد. نماینده محترم اگر در طول یکی دو سال توضیحات وزارت نفت را درباره برندسازی جایگاه‌های عرضه سوخت درک نفرموده‌اند باید بیش از همه خود را مقصر بدانند، زیرا از یکی دو سال قبل وزیر نفت در تعریف جایگاه‌سازی و عرضه برندسازی شده بنزین و سوخت توضیحات لازم را داده‌اند و بارها و بارها اعلام شده است که هدف عرضه سوخت به صورت برندینگ ارتقای کیفیت خدمات عرضه شده است که در جایگاه‌های تحت برند عرضه می‌شود و ممکن است درصدی بابت خدمات اضافه دریافت شود اما چنان است که مردم برای بهره‌گیری از آن خدمات، به جایگاه‌های خاص تحت برند می‌روند.
این که سوخت با کیفیت بهتری در یک جایگاه به دست مصرف‌کننده برسد چه عیب و ایراد و ضرری را متوجه کسی می‌کند یا اینکه شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی به جای ارتباط با هزاران جایگاه با چند برند عرضه سوخت سر و کار داشته باشد تا بتواند نظارت بهتری کند و خدمات بیشتری برای مشتریان طلب کند عیبی دارد! که دوستان از امکان فرصت‌طلبی در نگرانی‌اند؟
اصولا آیا نباید پیش از این که ایرادی را متوجه کار کسی کنیم عیب و ایراد کار را نزد خود حلاجی کنیم؟ نماینده مجلس خود باید نخستین کسی باشد که از کیفیت خدمات به مردم استقبال کند نه این که بدون مطالعه وارد عرصه‌ای بشود.
ع/۲۲
