مقاومت در مقابل زیاده‌خواهی‌ها
اکبر نعمت‌الهی – در قدیم، برخی سریال‌های تاریخی تلویزیون را که می‌ساختند، تعبیرشان از جاسوسی به نفع بیگانگان این بود که نمایندگان دور یک میز می‌نشینند و هر یک به نفع قرارداد با یک کشور سخن می‌گویند. یکی دنبال منافع روس بود و دیگری دنبال پروس و آن دیگری منافع انگلستان را می‌پایید. غافل از این که جاسوسی فرم دیگری یافته که این بچه‌بازیها در محتوای آن جایی ندارد.
می‌گویند در میان سیاستمداران، تعبیری وجود دارد: دولتی که زنگنه دارد کم نمی‌آورد.
در این سالها در گذر ایام و روزها که شتابان می‌گذرند و باعث شده است نسل انقلاب به نسلهای دوم و سوم برسند، در هر حوزه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی اقداماتی صورت گرفته است که گام‌های ملت را به توسعه نزدیک کند. خواه ناخواه در عرصه اقتصاد این اقدامات بارزتر بوده است. از جمله در عرصه سوخت‌رسانی به مردم.
با شناسایی اهمیت گاز طبیعی به عنوان سوختی مطمئن دولت با کشف میدان گازی پارس جنوبی کوشید وابستگی مردم را به نفت و منابع دیگر سوخت به حداقل برساند و منبع عظیم پارس جنوبی را در خدمت توسعه قرار دهد. در این راستا در مدت کوتاهی ۴۶ شهر و یکهزار و ۷۳۷ روستا از نعمت گاز طبیعی بهره‌مند شدند که به معنای ایجاد ۹میلیون و ششصدهزار انشعاب و پذیرش ۱۸ میلیون مشترک بود. دولت اعتقاد داشت که با توسعه شبکه گازرسانی می‌توان نیاز به دیگر سوخت‌های فسیلی را کم کرد و آن را به مصرف صادرات رساند.
با همین نگاه شبکه گاز توسعه یافت و هم‌اکنون گاز به سوخت مصرفی شماره یک مردم بدل شده است. در این زمینه جالب است که دولتمردان با رقم بی‌سابقه مصرف ۵۴۰ میلیون مترمکعب گاز در یک روز روبه‌رو شدند که رکوردی شگفت‌انگیز بود و با این وصف به دلیل پیش‌بینی‌ها اختلالی در مصرف پدید نیامد که جای شگفتی است.
از سالها پیش وزارت نفت به عنوان نقطه کانونی و قوت دولت تدبیر و امید مورد تهاجم بسیاری قرار گرفت. دوستان ب. ز. (بابک زنجانی) وزارت ب.ز. (بیژن زنگنه) را خوش نمی‌دانستند. زیرا در ترکیب دولت وزارت زنگنه بالاترین نقطه اعتماد ملی را برای دولت ایجاد می‌کرد. مردی که توانسته است در کیفیت خدمات رکوردی ناشکستنی تعریف کند.
اینکه مصارف حرارتی انرژی در ایران با اتکا به شبکه مطمئن گاز خانگی انجام شود، از نقاطی است که اعتماد عمومی را به دولت بالا می‌برد زیرا گاز اکنون مانند آب لوله‌کشی در زندگی مردم به صورت یک حقیقت کتمان‌ناپذیر درآمده است.
در مورد بنزین هم چنین شد. زنگنه با تاکید بر تولید حداکثری بنزین در داخل کشور، واردات بنزین را در ضرب‌الاجل کوتاهی متوقف کرد و به این ترتیب واردکننده عمده بنزین به صادرکننده آن بدل شد.
از سوی دیگر وزارت نفت راه استخدام‌های رانتی و بهره‌برداری‌های خاص از وزارت نفت را به سرعت سد کرد و درست که برخی را به شبکه مخالفان خود اضافه کرد، اما در یک نگاه منطقی موفق شد جلو کاروان فله‌ای استخدام خویشاوندان را در وزارت نفت بگیرد.
حالا به طور طبیعی هجوم‌ها به او شروع شده است، زنگنه خود هم انتظار چنین رویکردی را داشت زیرا می‌دانست که این چارچوب که برای فعالیتهایش برگزیده است آنهایی را که در سودهای بابک زنجانی شریک بودند و امثال آنهایی را که می‌خواستند راه بابک زنجانی همچنان باز بماند نسبت به وزارت نفت کینه‌ورز می‌کند وگرنه کیست که نداند شرکت نفت چین، آزادگان را در گرو تحریم‌های آمریکا نگه داشت و پیگیری‌های وزارت نفت هم به نتیجه‌ای نرسید تا اینکه ناچار شد لغو قرارداد کند و…
ع/۲۲
